Αξιζει να διαβασει κανεις τις βλακειες που ξεστομισε η συγκεκριμενη" κυρια "
αναφερομενη στη χωρα που ΔΕΝ γνωρισε ποτε και τη μονη σχεση που μπορει
να εχει μ᾽αυτη , ειναι το ελληνοφωνο επιθετο της...
Δε μας παρατας ρε mouskouri στα προβληματα μας?
Welt Online: Πριν τρία χρόνια, δώσατε στους πρόποδες του λόφου της Ακρόπολης την αποχαιρετιστήριά σας συναυλία. Τώρα επιστρέφετε, με μια εκσυγχρονισμένη έκδοση του «Λευκού Ρόδου της Αθήνας». Η πιο διάσημη εν ζωή Ελληνίδα, τραγουδάει για την Ευρώπη.
Nana Mouskouri : Για την ακρίβεια, ήθελα απλώς να γιορτάσω τα 50στά γενέθλια του «Λευκού Ρόδου». Όταν το ηχογράφησα το 1961, η Ελλάδα ήταν ακόμα μουσικά στην πρώτη γραμμή. Το 1967, με την στρατιωτική δικτατορία, οι μουσικοί εγκατέλειψαν την χώρα, αλλά καλλιέργησαν στην Ευρώπη την συμπάθεια προς τους Έλληνες. Σήμερα, όλοι είναι απογοητευμένοι από τους Έλληνες, κάτι που κατανοώ και το βρίσκω σωστό. Ο Γερμανικός λαός και εγώ, έχουμε μία ξεχωριστή σχέση – το «Λευκό Ρόδο» αναπτύχθηκε στο Βερολίνο. Γι’ αυτό τον ευχαριστώ. Με τους Έλληνες είμαι θυμωμένη, ειδικά με τους πολιτικούς, που είναι και υπεύθυνοι για τα προβλήματα.
Welt Online: Ανησυχείτε για την Ευρώπη;
Mouskouri : Την έχουμε ανάγκη την Ευρώπη, όλοι μας. Οι Έλληνες πρέπει να μάθουν ότι πρέπει να εξοφλούν τα χρέη τους. Τα τελευταία 30 χρόνια, από τότε που μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή κοινότητα, ζούμε ένα ψέμα, μία ψευδή ευμάρεια. Και η άρχουσα τάξη, επέβαλε τις ηγεσίες που την συνέφεραν. Αυτοί ήταν οι Σοσιαλιστές, που έφεραν τη χώρα στην κατάσταση που είναι σήμερα. Ενθάρρυναν τους ψηφοφόρους να πιστέψουν ότι δεν χρειάζεται να δουλέψεις πολύ για να έχεις ασφαλή και καλοπληρωμένη δουλειά. Όλα αυτά χρηματοδοτήθηκαν με Ευρωπαϊκά λεφτά – τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, οι εκλογές. Η Ευρώπη έχει δίκιο να θυμώνει με αυτό. Έστω και αν πρέπει να παραδεχτούμε πως η Ευρώπη θα μπορούσε να παρέμβει πιο έγκαιρα. Συνολικά πάντως, η Ελλάδα χρειάζεται την Ευρώπη περισσότερο απ’ότι η Ευρώπη την Ελλάδα.
Welt Online: Ένα Γερμανικό περιοδικό κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο την Αφροδίτη με προτεταμμένο το μεσαίο δάχτυλο. Από αντίδραση, στην Αθήνα έβαψαν σβάστιγκες με σπρέι στην Γερμανική πρεσβεία. Πρέπει να ηρεμήσουν.
Mouskouri : Μπορώ να κατανοήσω τον θυμό των Γερμανών. Κάποιος που επανειλημένα δανείζει λεφτά και δεν του τα επιστρέφουν, θυμώνει. Εγώ έμαθα να δουλεύω τίμια. Τίποτα δεν έρχεται τζάμπα. Με την επιτυχία του «Λευκού Ρόδου», εγώ απέκτησα Ευρωπαϊκή κουλτούρα, έχω μάθει να ζω στην Γερμανία και στη Γαλλία. Η ψυχοσύνθεση είναι διαφορετική στο Νότο. Αξίες όπως η πειθαρχεία και ο σεβασμός αντιμετωπίζονται με λιγότερη σοβαρότητα. Με την στάση της Άγγελα Μέρκελ συμφωνώ απόλυτα.
Welt Online: Μπορείτε να κατανοήσετε το αντι-Γερμανικό κλίμα στην πατρίδα σας; Έχουν ζήσει, ως παιδιά, την Γερμανική κατοχή.
Mouskouri : Αυτό δεν έχει καμία σχέση, και όχι δεν μπορώ να το κατανοήσω. Επιπλέον, είμαι πολύ, πολύ θυμωμένη. Νιώθη ντροπή. Το αισθάνομαι ως προδοσία. Η Ελλάδα χρειάζεται βοήθεια, αλλά όχι δωρεάν.
Welt Online: Την δεκαετία του 90, αποκτήσατε μια θέση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τι ελπίζατε να κατορθώσετε;
Mouskouri : Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας με ώθησε. Μου είπαν ότι θα μπορούσα να βοηθήσω τη χώρα. Αλλά δεν είχα ιδέα τι γίνεται σε ένα Κοινοβούλιο. Είμαι μία καλλιτέχνις, που ναι μεν δραστηριοποιούμαι για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά δεν είμαι πολιτικός. Έλπιζα να χτίσω γέφυρες φιλίας ανάμεσα στους λαούς. Ταξίδεψα, τραγούδησα σε πολλές γλώσσες, και θεωρούσα οτι μπορούσα να ενισχύσω την θέση της χώρας μου μέσα στην Ευρώπη. Για πέντε χρόνια κάθησα στο Στρασβούργο. Αλλά η πολιτική δεν είναι για τους καλλιτέχνες. Η μουσική λέει την αλήθεια. Δεν μπορείς να ψεύδεσαι, όταν τραγουδάς. Οι μουσικοί το νιώθουν κατευθείαν όταν κάνουν λάθος, γιατί βλέπουν άμεσα την αντίδραση του κοινού. Στα Κοινοβούλια, δεν μπορούν να πουν την αλήθεια, προέχει το κομματικό συμφέρον. Καμία σχέση με ένα καλλιτεχνικό έργο.
Welt Online: Είχατε αμφιβολίες για την Ευρωπαϊκή ιδέα;
Mouskouri : Η ιδέα ήταν και παραμένει, υπέροχη. Το πρόβλημα της Ευρώπης είναι το εξής: Το κάθε κράτος κάνει ότι είναι συμφέρον για το ίδιο. Δεν υπάρχει αρμονία ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Πόσο κοστίζει ένας καφές σε ένα Γερμανικό εστιατόριο;
Welt Online: Ας πούμε δύο ευρώ.
Mouskouri : Στην Ελλάδα, κοστίζει 5 ευρώ, επειδή δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, επειδή δεν νοιάζεται κανείς. Η ευρωπαϊκή ένωση, πριν ανοίξει τις αγορές έπρεπε να θεσπίσει κάποιους λογικούς κανόνες. Ήταν λάθος να ανοίξουν απλά τα σύνορα.
Welt Online: Προσωπικά, και ως Ευρωπαία, θεωρείτε ότι πρέπει να διαλυθεί η Ένωση;
Mouskouri : Όχι, πιστεύω σ’αυτήν την Ευρώπη. Αλλά η Γερμανία δεν θα έπρεπε να πληρώνει για τα άλλα κράτη. Οι ελευθερίες απαιτούν και υπευθυνότητα.
Welt Online: Η Ευρώπη δεν είναι απλά μια οικονομική ιδέα. Εσείς προσωπικά δείξατε αλληλεγγύη στους Γερμανούς, όταν η Ελλάδα ήταν ακόμα μακριά απ’ το να αποτελέσει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήρθατε στο Βερολίνο το 1961. Ο Μάνος Χατζιδάκις, ο συνθέτης του «Λευκού Ρόδου», αρνήθηκε τότε να σας συνοδεύσει.
Mouskouri : Πόλεμοι γίνονται. Και όταν τελειώνουν, οι χώρες που συμμετείχαν ξεκινάν απ’ την αρχή. Μαθαίνουν απ’ τα λάθη τους. Δεν πρέπει να ξοδεύει κανείς τη ζωή του κολλημένος στο παρελθόν. Και δεν πρέπει να ξεχάσετε ότι η Ελλάδα τότε είχε ακόμα πρόσφατο έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, που συνέβαλε και στον ερχομό της Δικτατορίας. Οι εμφύλιοι πόλεμοι είναι απαίσιοι. Διχάζουν αδέλφια μεταξύ τους. Για πολιτικές ιδεολογίες! Ήρθα το 61 στο Βερολίνο, και οι άνθρωποι που συνάντησα ήταν νέοι σαν κι εμένα. Με τον Παγκόσμιο πόλεμο είχαν τόση σχέση όση και εγώ. Είδα το τείχος του Βερολίνου, και μια χώρα που ήταν μέσα στην θλίψη. Ένα έθνος διαιρεμένο, όπως και η Ελλάδα εκείνη την εποχή. Αλλά από τότε ήμουν απολύτως βέβαιη ότι το τείχος θα έφευγε. Πάντα κοιτούσα μπροστά.
Welt Online: Όταν το 1974 η στρατιωτική δικτατορία κατέρρευσε, γιατί δεν επιστρέψατε στην Ελλάδα, όπως τόσοι άλλοι καλλιτέχες;
Mouskouri : Τραγουδούσα με επιτυχία στην Γαλλία, στην Γερμανία και την Αμερική. Είχα παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελβετία. Η Ελλάδα ξαφνικά φαινόταν πολύ μακριά από οτιδήποτε. Ταξίδεψα πολύ. Τραγούδησα παντού για τους έλληνες, και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Welt Online: Γιατί δεν θελήσατε να συμμετέχετε ενεργά στην Ελληνική Πολιτική, όπως έκαναν άλλοι μουσικοί, οπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ή η Μελίνα Μερκούρη;
Mouskouri : Η Μελίνα Μερκούδη ήταν φίλη μου. Ο Θεοδωράκης δεν ήταν ποτέ φίλος μου. Κάναμε έναν δίσκο μαζί, αλλά ενδιαφερόταν πάντα πολύ για τα πολιτικά. Αναζητούσε πάντα μια θέση στην πολιτική, αλλά ποτέ δεν την έβρισκε. Η Μελίνα Μερκούρη υπήρξε υπουργός, και μάλιστα πολύ καλή. Έκανε τα πάντα για τον Πολιτισμό και τη Μουσική. Εγώ, δεν είχα τέτοιο ενδιαφέρον. Επιπλέον, θεωρώ ότι οι Έλληνες είναι δυσκολότεροι να κυβερνηθούν απ΄ότι άλλοι λαοί. Τους λείπει η πειθαρχεία, είναι ανέμελοι στη ζωή τους. Το βρίσκουν δύσκολο να υπακούουν το νόμο. Και οι κυβερνήσεις ποτέ δεν προσπάθησαν να επιβάλουν το μέτρο. Όπως οι Παπανδρέου, πρώτα ο πατέρας, μετά ο γιος. Ως σοσιαλιστές θα έπρεπε να βοηθάνε τους φτωχούς, όχι τον εαυτό τους, θα έπρεπε να καταπολεμήσουν τη διαφθορά, όχι να την αυξήσουν. Αλλά δυστυχώς, δεν υπάρχουν πια ιδεολογίες. Η δική μου ιδεολογία είναι πως ο κόσμος είναι πολύπλοκος.
Welt Online: Οι Έλληνες ανακάλυψαν την Δημοκρατία.
Mouskouri : Και σήμερα αγνοούν πλήρως τη λειτουργία της.
Welt Online: Νιώθετε πιο κοντά με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας;
Mouskouri: Νιώθω πιο κοντά γιατί το ίδρυσε ο φίλος μου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Προσωπικότητες σαν αυτόν χρειαζόμαστε σήμερα. Τίμιους και υπερήφανους.
Welt Online: Ποια χώρα θεωρείτε πατρίδα σας σήμερα;
Mouskouri : Ζω στην Ελβετία, ως Ελληνίδα Ευρωπαία. Έτσι με αντιμετωπίζουν και στην παλιά μου πατρίδα. Στην Ελλάδα, με ρωτάνε για το πώς τους κρίνει η Ευρώπη. Φοβούνται ότι μιλάν άσχημα γι’αυτόυς. Ότι δεν τους αποδέχονται πλέον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου